Tecze woda w synje more,
Ta j ne wytikaje;
Szuka kozak swoju dołju,
A doli nemaje.
Piszow kozak swit za oczi;
Hraje synje more,
Hraje serce kozac'keje,
A dumka howoryt':
"Kudy ty jdesz, ne spytawszys'?
Na koho pokynuw
Bat'ka, neńku stareńkuju,
Mołodu diwczynu?

Na czużyni ne ti łjude, –
Tjażko z nymy żyty!
Ni z kym bude popłakaty,
Ni pohoworyty".
Sydyt' kozak na tim boci, –
Hraje synje more.
Dumaw, dolja zustrinet'sja, –
Spitkałosja hore.
A żurawli łetjat' sobi
Dodomu kłjuczamy.
Płacze kozak – szljachy byti
Zarosły ternamy.