I prysmak smerti na ustach,
Wyno u skronjach t'mjano dzwonyt',
Obłycz beztjamnych p’jana powid',
I twoji oczi w dzerkałach.
Prynady hraciji nesut',
Meni na wse ce napłjuwaty,
Meni ne znaty ruty-m’jaty,
I upyriw, szczo duszi ssut'. (2)

Krywawi huby jich – ce smich,
Szczo kotyt' zołoti krużalcja,
Zmiszałysja u szali tanciw,
Sidnyci jich i hrudy jich.
Wam zirka w oci do łycja,
A szczo mene wona ne pałyt',
Wiz'mit' usta moji na pam’jat',
Ja p’ju cej weczir do kincja. (2)

Wam zirka w oci do łycja,
A szczo mene wona ne pałyt',
Wiz'mit' usta moji na pam’jat',
Ja p’ju cej weczir do kincja.
Bez ust ja – ironicznyj żach,
Szczo upyrem ikłastym staw by,
Z oczyma niżnymy kulbaby,
Jakby ne oczi w dzerkałach. (2)