Twojim ostannim krokom bude krok do neba,
Wostannje pohljad zafiksuje wołju ptacha,
Szcze triszeczky pożyty – twoja słaba potreba,
A osiń zabyraje do neba, do neba.

Wedomyj popid chmary ty zaspiwajesz tycho,
Słabymy palcjamy jak struny ty hrajesz witer,
Pljaszky w twojij torbynci, w pljaszkach deszewe łycho,
A na duszi u tebe widłyha, widłyha.

Pryspiw:
Politajemo razom ty i ja,
Politajemo razom tam, de zorja,
Politajemo razom, bojatys' ne treba,
Politajemo razom, trymajsja za nebo.
Za nebo...

A potim znow zapłacze witer i hukne do tebe osiń:
"Popraszczajemos' do zawtra, a zustrinemos' na nebi.
A koły ty tak ne schoczesz, podywys' todi na zachid,
Ty pobaczysz moji oczi, ty widczujesz moji huby."

A potim znow nastane ranok, a za rankom pryjde weczir,
Nasołodoju bażannja stane tobi twoja wirnist',
Czerez tysjaczu noczej ty powertajeszsja na zemłju,
Może zwirom, może drewom, abo ryboju, a może...
Wilnym ptachom, wilnym ptachom.

Pryspiw