Chowaju nebo w siryj tuman
I mertwe sonce swite ne nam
Irżawi slozy ne zmyjut' brud
Iz naszych ruk
I wże ne sterty brud na oczach
Ne prychowaty widczaj i strach
Ne ożywyty popił smittja
C'oho żyttja...

A dali tilky cja żorstoka hra
Ostannij riweń – swit, szczo pomyra
Ostannij bonus – podych, szczo wbywa...je nas...
Nas... kożen raz...

Use znykaje, tilky pisok
Czuża postel ukrade nicz u zirok
I wże ne czuty szepit mertwych ptachiw –
Proszczalnyj spiw...
Swit pomyraje, czas uże staw
I wże ne bude poczatku, tilky finał
I ne łyszyłos' tych, chto peremih w cij wijni
A worohy – my sami...

A dali tilky cja żorstoka hra
Ostannij riweń – swit, szczo pomyra
Ostannij bonus – podych, szczo wbywa
Ostannja prawda – bilsze, niż słowa

I nemożływo rozirwaty czas
Poczaty znowu i ziterty nas
I szljach, szczo wże nikudy ne wede
Ne znajdesz...

A dali tilky cja żorstoka hra
Ostannij riweń – swit, szczo pomyra
Ostannij bonus – podych, szczo wbywa...
To wże ne powernesz

I nemożływo rozirwaty czas
Poczaty znowu i ziterty nas
I szljach, szczo wże nikudy ne wede
Ne znajdesz...