Za wiknom doszczi...
A w mojij duszi
porożnecza, szczo łomyt' tiło.

Za switamy dni
mojich widczuttiw,
noczi perewtiłeń...

Czerez twoji sny
do swojich bażań
za hrań widchodżu ja

Rozkaży, koły
stanu ja twojim
i ce widczuju...

Pryspiw:
Skaży, czomu łysze z toboju raj?
Jak możesz, pojasny meni, kochana.
U widpowid' ty kynesz: "Zaczekaj".
Wwimknesz TV, a tam rekłama!

Twojich ostannich sliw
tepło
schowałos' w teksti

Nemow niczoho
ne buło
i ty iz czestju

wychodysz z mojich
ruk u nicz
chołodnu, temnu.

Nadwori doszcz –
i z twojich plicz
stikajut' perły

Pryspiw:
Czomu, czomu łysze z toboju raj.
Czomu u sny prychodysz ty moji noczamy?
Ta hołos twij zatych, w doszczi propaw –
natomist' iz TV rekłama!