Pryspiw:
Dżulija, żenszczyna z wostoka,
Harna, trochy kosooka.
Dżulija, ty z Czardżowu, ja zi Ł'wowa,
My ne wstrjetimsja nijak.
Czujesz? Podzwony, wucha połoskoczem,
Poplotkujem, porehoczem.
Choczesz – napyszy
Skilky boczok tato z mamom nakrutyły anaszy.

Znow twij werbłjud piszow w zahuł,
Na horbi weze w auł, prjamo na Stambuł.
Ja budu żdat' zawżdy was dwoch
Bilja palmu tr'och doroh
O, jak by ni był put' dalok.

Pryspiw

Tam, de barchany i pisok,
My w zełenyj ostrowok zajdem na chapok.
Nas zrana zbude dwoch pawlin,
Kemeł z’jist' twij apelsyn,
O, w ruky woz'mu ja akyn.

Swoju rodinu njeżno zhadaju, slozu proronju
I w łjubwi tobi Dżulja pryznajus', wirszi propoju.
Witer sribnyj nawije intimni żełanija,
I nichto ne spytaje nas pro wjeroispowidanije.
Do swidanije.

No bezprjedjełu je predjeł i bauł nasz pochudjeł,
Wes' aż wwjerch złjetjeł.
Bidnyj pawlin wid dymu whas
I werbłjud jak Mikki Maus,
O, sze j żurawli nas zwut' na chaus.

Pryspiw