Nakonjec ja do połuczky dotihnuw,
Na roboti, jak na pana, spynu hnuw,
Znowu prazdnik – u kyszeni je djeńha,
Teper znow bude krutytys' hołowa.

Pryspiw:
A żurawli u nebi: "krja-krja-krja",
Wony, napewno, z perepuhu,
Bo ja znajszow sobi podruhu –
Fljaszczynku krasnoho wyna...
A żurawli u nebi: "krja-krja-krja",
Nemow poczuwstwowały prazdnik,
Bo u duszi mojij wesna –
Szcze trocha, i zijdu s uma!

Aż do kraju mene czarka zatowbła,
U oczach uże kromjeszna tjemnota,
I żełanije ostało si odno:
Komu w mordu nadawaty ni za szo!

Sołnce płacze, na dusze kipit toska,
Ni połuczky, ani czystoho bjelja,
Do awansu nje swjechnut'sja by z uma,
Bo w mozhach, jak w njebjesach, łysz "krja-krja-krja"!

Prosypajus' – na odjeżdu hljań swoju,
Ws'o zasochło – ja, jak pam’jatnyk, stoju,
A z rukamy, Boże, szo za czudjesa –
Szcze njemnoho, i złeczu ja w njebjesa!

Pryspiw:
A żurawli u nebi (3): "krja-krja-krja",
Wony, napewno, z perepuhu,
Bo ja znajszow sobi podruhu –
Fljaszczynku krasnoho wyna...
A żurawli u nebi (3): "krja-krja-krja",
Nemow poczuwstwowały prazdnik,
Bo u duszi mojij wesna –
Szcze trocha, i zijdu s uma!

A żurawli u nebi (3): "krja-krja-krja",
Nemow poczuwstwowały prazdnik,
Bo u duszi mojij wesna –
Szcze trocha, i zijdu s uma!