Meni ważko howoryty pro te, czoho ne znaju, składno opysaty te, czoho ne widczuwaju.
Łehsze zahubytys' i staty nepomitnym, załyszywszy tiło, rozczynytys' u powitri.
Mynułych czasiw ne powernuty, chocza z pam’jati ważko inodi sterty
Dawno znajomu neznykajuczu smutu, szczo dosi tebe rozczawłjuje wperto.
Distało wse swojeju debelistju, wsi złowżywajut' swojeju sowistju.
Ważko widriznyty druha wid woroha, jak zełene derewo wid siroho stowbura.
Bahato szczo prychodyt', bahato zminjujet'sja, ałe łjuds'ki czesnoty zawżdy załyszajut'sja w nas,
I napewne pryjde toj czas, koły ne bude ważko, jak zaraz.

Doky je syły my prahnemo, Doky je wira my żywem,
Doky je prawda możływi zminy w sumnij istoriji naszoho żyttja.

Nadto boljacze hubyty nezdijsnenu mriju, chowaty słowa, ne skazani wczasno,
Wid rozpaczu, hniwu ja skażeniju, oskilky wtraczaju nadiju i hasnu.
Wychodyt', nemaje wiry w sebe, żyttja kydaje nas na pryzwoljaszcze,
Ałe nikoły ne znykne potreba use dowkoła zminyty na kraszcze.
Dowodyt'sja wpasty i potim pidwestys', prydbawszy podrjapyn wid żyttja na zhadku,
Pozbutys' ambicij i własne zarektys' połamanu mriju buduwaty spoczatku.
Buwaje smuta znebarwłjuje dni ta inodi treba jiji widczuty,
Oczam nepomitni stajut' kolory, chocza bude możływist' i jich powernuty.

Doky je syły my prahnemo, Doky je wira my żywem,
Doky je prawda możływi zminy w sumnij istoriji naszoho żyttja.

Doky je prawda żyttja spownene sensu, a kożna chwyłyna staje warta uwahy
Prawda buwaje hostrisza za łezo, wona na brechni łyszaje smuhy krywawi.
Ostannim czasom jiji ważko wpiznaty z-pomiż wełykoji kilkosti istyn.
Prawdu treba błahaty ne spaty, płekajuczy dumku, szczo wona bude czystoju.
I znow żura potrapyła u krow, prjamuje do sercja peretworjuje na mercja,
Tysne, błahaju dajte bilsze kysnju bo sprawu swoju dowede do kincja.
Ja ne choczu, baczu, żura z’jidaje nenacze, ałe ja ne płaczu,
Bo szcze maju syły ne wtraczaty wiry w sumnij istoriji naszoho żyttja.

Doky je syły my prahnemo, Doky je wira my żywem,
Doky je prawda możływi zminy w sumnij istoriji naszoho żyttja.
W sumnij istoriji naszoho żyttja... W sumnij istoriji naszoho...
Doky je syły my prahnemo, Doky je wira my żywem,
Doky je prawda możływi zminy w sumnij istoriji naszoho żyttja.