Nechaj b’je mołot mojich sliw, nechaj rujnuje...
My budem zawżdy razom z nym, poky isnujem.
Odeżu tepłoji brechni zirwemo z krow’ju,
Wse insze spałym u wohni wijny i bołju.

Swoji słowa załyszym tut w ułamkach skel,
Nechaj rostut' i, może, zawtra powernut' deń.

Wony mosty wsi spaljat' – zakryjut' szljach,
I z naszych sliz pidijmut' wodu u morjach,
Zminjat' wsi obłyczczja, niby na czużi,
A z czasom my pobaczym wsich jich u sobi.

Swoji słowa załyszym tut w ułamkach skel,
Nechaj rostut' i, może, zawtra powernut' deń.
Zawtra powernut' deń... (3)
Zawtra powernut'...