Witer wije, powiwaje, po połju huljaje,
Na mohyli kobzar sydyt' ta na kobzi hraje.
Kruhom joho – step, jak more szyroke, synije,
Za mohyłoju – mohyła, a tam – tilky mrije.
Sywyj us, staru czuprynu witer rozwiwaje,
To pryljaże ta posłucha, jak kobzar spiwaje,
Jak sywyj us smijet'sja, slipi oczi płaczut',
Posłucha, powije...

Buło kołys' – w Ukrajini łycho tancjuwało,
Żurba w szynku med-horiłku postawcem krużała.
Buło kołys' dobre żyty na tij Ukrajini...
A zhadajmo, może serce chocz trochy spoczyne!

Stojit' w seli Subotowi, na hori wysokij
Domowyna Ukrajiny – szyroka, hłyboka.
Oto cerkow Bohdanowa, tam-to win moływsja,
Szczob moskal dobrom i łychom z kozakom diływsja.

Myr duszi twojij, Bohdane, ne tak wono stałos':
Moskałyky szczo zazdriły, to wse oczuchrały,
Od kozactwa, od het'manstwa – wysoki mohyły,
Bilsz niczoho ne zostałos', ta j ti rozrywajut'!
Ne smijtesja, czużi łjude, cerkow-domowyna
Rozwałyt'sja, i z-pid neji wstane Ukrajina!

A wy choczete, szczob słuchaty, jak starci spiwajut'?
Darma pracja pane-brate, koły choczesz hroszej
Ta szcze j sławy, toho dywa, –
Spiwaj pro Matr'oszu, pro Paraszu, radost' naszu,
Sułtan, parket, szpory – ot de sława!
A to spiwa: "hraje synje more", a sam płacze!

Wybaczajte, kryczyt' sobi, ja słuchat' ne budu,
Ta j do sebe ne pokłyczu: wy rozumni łjudy,
A ja dureń, odyn sobi u mojij chatyni
Zaspiwaju, zarydaju, jak mała dytyna...

Zaspiwaju – more hraje, witer powiwaje...
Step czornije i mohyła z witrom rozmowljaje...