Viter viye, povivaye, po polyu hulyaye,
Na mohyli kobzar sydyt' ta na kobzi hraye.
Kruhom yoho – step, yak more shyroke, syniye,
Za mohyloyu – mohyla, a tam – tilky mriye.
Syvyi us, staru chuprynu viter rozvivaye,
To prylyaze ta poslucha, yak kobzar spivaye,
Yak syvyi us smiyet'sya, slipi ochi plachut',
Poslucha, poviye...

Bulo kolys' – v Ukrayini lycho tancyuvalo,
Zurba v shynku med-horilku postavcem kruzala.
Bulo kolys' dobre zyty na tiy Ukrayini...
A zhadaymo, moze serce choch trochy spochyne!

Stoyit' v seli Subotovi, na hori vysokiy
Domovyna Ukrayiny – shyroka, hlyboka.
Oto cerkov Bohdanova, tam-to vin molyvsya,
Shchob moskal dobrom i lychom z kozakom dilyvsya.

Myr dushi tvoyiy, Bohdane, ne tak vono stalos':
Moskalyky shcho zazdrily, to vse ochuchraly,
Od kozactva, od het'manstva – vysoki mohyly,
Bilsh nichoho ne zostalos', ta y ti rozryvayut'!
Ne smiytesya, chuzi lyude, cerkov-domovyna
Rozvalyt'sya, i z-pid neyi vstane Ukrayina!

A vy chochete, shchob sluchaty, yak starci spivayut'?
Darma pracya pane-brate, koly chochesh hroshey
Ta shche y slavy, toho dyva, –
Spivay pro Matr'oshu, pro Parashu, radost' nashu,
Sultan, parket, shpory – ot de slava!
A to spiva: "hraye synye more", a sam plache!

Vybachayte, krychyt' sobi, ya sluchat' ne budu,
Ta y do sebe ne poklychu: vy rozumni lyudy,
A ya duren, odyn sobi u moyiy chatyni
Zaspivayu, zarydayu, yak mala dytyna...

Zaspivayu – more hraye, viter povivaye...
Step chorniye i mohyla z vitrom rozmovlyaye...