Zapałyły u susida nowu dobru chatu
Zli susidy; nahriłysja j poljahały spaty,
I zabuły siryj po witru rozwijat',
Łeżyt' popił na rozputti, a w popeli tlije
Iskra wohnju wełykoho, tlije, ne whasaje,
Żde pidpału, jak toj mesnyk, czasu dożydaje,
Złoho czasu. Tliła iskra, tliła, dożydała
Na rozputti szyrokomu, ta j hasnuty stała.