Tebe zustriw słuczajno, ty jichała w tramwaji –
I wid krasy takoji aż zomliw.
Wid pohljadu twoho u żar mene kydaje,
Ne strymawsja, tałonczyk twij zubamy prokusyw.
A nadwori wesna buła, nawkoło wse bujało,
A ja zamerz wid szczastja, spantełyczenyj stojaw,
Chocz try zupynky nam buło zamało,
Ja ne chotiw proszczatys' i uslid tobi skazaw:

Pryspiw:
Krasywa, jak wesna! Rozumna, jak Afina!
Tebe ja połjubyw odrazu j nazawżdy!
Zaszkałjujut' w krowi u mene endorfiny! (wes' kupłet – 2)

Nu wse, zbułysja mriji – ja razom iz toboju
Na ostrowi bezłjudnim, teper ty ne wteczesz.
Wse b buło charoszo, ta zadzwonyw mobilnyj –
I zrujnuwaw mij son, rozbyw wsi mriji wszczent!

Pryspiw (2)