Jak harno pachne nostalhija mołodych
Swoboda słowa, twoje prawo na mowczannja
Twij swit podiłenyj na dobrych i na złych
W swoji trynadcjat', dwadcjat' try i do zwykannja...
I pislja nas takych war’jatiw małjukiw
Ty w bank, win pank i wsi dorohy rozijszłysja
Subota – deń samotnij chocz i wychidnyj
Dywany, czaj, doroha... ne żeny, ne złycja

Żyttja rozkydaje po riznych frontach
De w switi odnomu my zowsim ne spilni
Ja baczu wes' swit w twojich dywnych oczach
Ja wilnyj upasty, złetity ne wilnyj

Ja nacze tepło nawesni... pryjemnyj, ałe nestabilnyj

Afiszi junosti, znajomi imena
Teper ty skyhłysz wynjatkowo u poduszku
Ty je des' tam, ałe w żytti tebe nema
Ja znaju, de my zahubyły swoji duszi
I dity nowi, pokolinnja neprostych
Nasnahy wystaczyt' s'ohodni łysz na zazdrist'
Wse prosto tak, neprosto tilky dlja durnych,
My staty prawylnymy, zowsim ne bojałys'...

Jak harno pachne nostalhija mołodych
Szokujut' oczi jichni wytonczeni ruchy
Widrada tym, zarady koho żyty zwyk
Rekłama tym, u koho nadto czysti ruky
A dali my... pohrajem znowu u żyttja
Ty w bank, win pank i jomajo jak obłażałys'
Czariwni posmiszky na skrywłenych wustach
My korabli, jaki do mriji ne distałys'