Kołys' ja buw perekonanyj,
Szczo witer – ce podych żyttja,
Szczo doszcz dodaje nam natchnennja,
Zmywajuczy wes' brud buttja.

Pryspiw:
Perekonannja moji niby dżynsy porwałys',
Chocz buły wony i micni.
Koły zrozumiw ja, jakym je nasprawdi
Cej swit, szczo zdawawsja prekrasnym meni.

Kołys' ja buw upewnenyj:
Bezcinne łjuds'ke żyttja,
Ta swit ce szczodeń zapereczuje:
Pohljań łysz u chroniku dnja.

Moji porwani dżynsy zaszyju ja sam jich
I pidu minjaty na kraszcze cej swit.
Jak pide za mnoju szcze chtos', to my zmożem.
Potribno ż zrobyty prekrasnym nasz swit!