Odnoho razu jszow ja
Dorohoju dodomu,
Ne dumaw, szczo zupynjus',
Tikajuczy wid ws'oho.
Ałe na zawadi staw
Kudłatyj pes, szczo łeżaw
Posered dorohy,
Rozkynuwszy nohy.

Pryspiw:
Może, pes, szczo łeżyt'
Posered dorohy,
Znaje bilsze pro swit,
Niż turysty czy hory?
Win brudnyj i nemytyj,
Iz pryrodoju złytyj.
Usjudy joho ridnyj dim! (4)

Jak ce, napewno,
Weseło jomu,
Łeżaty i harczaty:
"A was ja ne puszczu!
Ja ż, baczte, tut łeżu,
I sny swoji ja tut znajdu
Posered dorohy,
Rozkynuwszy nohy".

Win może żyty
J hasaty, de chocze,
Prokładaty steżky
Kriz' lisy i doły,
I widnajty dlja sebe
Kożen raz szczos' nowe,
Dytja pryrody,
Jak riky i hory.

Inkoły, może,
I zazdrju ja psowi:
Powna swoboda dij
I czasu je more.
A swit łjuds'kyj takyj szwydkyj,
W nim czas wse łetyt', łetyt'...
Ne ljażesz na dorozi,
Chocz ity wże ne w zmozi.

My – łysze hosti,
Łysz hosti na Zemli!
Pryjdemo i pidemo,
Chocz jak ty ne kruty,
Tomu sebe znajty
W cim switi majem my:
Ne żyty łysz po normi
Czy po standartnij formi!