Wytry slozy swoho sercja, hony tuhu wid oczej,
Win dwa dni wże jak pokynuw metuszływyj swit ocej...
Załyszaje swoju dumu, bo nawiszczo tam wona:
Chocz kołys' win widpoczyne wid otoho dumannja...

Ty dywyszsja na ńoho w domowynu – to wże ne win, łysze portret,
I ne najkraszczyj małjuwaw chudożnyk – smert'...
Ty dywyszsja na ńoho w domowynu, ta ne sumuj, to wże ne win!
To jak ostannij pomynalnyj dzwin...

Wytry slozy swoho sercja, hony tuhu wid oczej,
Win dwa dni wże jak pokynuw metuszływyj swit ocej...
Zabyraje swoju pisnju, bo nawiszczo tut wona:
My ne wmijemo p’janity wid muzycznoho wyna...

Ty dywyszsja na ńoho w domowynu – to wże ne win, łysze portret,
I ne najkraszczyj małjuwaw chudożnyk – smert'...
Ty dywyszsja na ńoho w domowynu, ta ne sumuj, to wże ne win!
To jak ostannij pomynalnyj dzwin...