Jak piszow na wijnu bezimennyj sołdat,
To u ńoho w oczach – ne widwaha, a strach...
Dała mama jomu rodynnyj oberih, szczob wernuwsja, w boju ne polih,
Konyk hłynjanyj na motuzoczku wysyt' – serce wojina chaj zachystyt'.

Prolitajut' roky kljatoji wijny,
De dlja sotni mohyła, tam odnomu ordeny...
Wże zahynuły druzi, ridna chata wże sama,
A jomu j podrjapyny nemaje...
Konyk hłynjanyj na motuzoczku wysyt' – zachyszczaje i boronyt'.

Jak sołdata witaw sławetnyj henerał
I na hrudy jomu win ordena czipljaw,
Win po-drużńomu tak heroja obijnjaw,
Micno wdaryw u hrudy mołodczynu,
Ta nichto ne pomityw jak oberih upaw...
Bataljon powertaw na Bat'kiwszczynu.

Znow chołodna wesna, abrykosy mali...
Bo łeżyt' oberih nasz des' u Bawars'kij zemli...
Oj-oj, konyk hłynjanyj łeżyt', oj-oj,
Win kołys' Ukrajinu zachystyt'!
Nasz oberih ne propade, jakszczo chtos' kołys' joho znajde...