Yak pishov na viynu bezimennyi soldat,
To u noho v ochach – ne vidvaha, a strach...
Dala mama yomu rodynnyi oberih, shchob vernuvsya, v boyu ne polih,
Konyk hlynyanyi na motuzochku vysyt' – serce voyina chay zachystyt'.

Prolitayut' roky klyatoyi viyny,
De dlya sotni mohyla, tam odnomu ordeny...
Vze zahynuly druzi, ridna chata vze sama,
A yomu y podryapyny nemaye...
Konyk hlynyanyi na motuzochku vysyt' – zachyshchaye i boronyt'.

Yak soldata vitav slavetnyi heneral
I na hrudy yomu vin ordena chiplyav,
Vin po-druznomu tak heroya obiynyav,
Micno vdaryv u hrudy molodchynu,
Ta nichto ne pomityv yak oberih upav...
Batalyon povertav na Bat'kivshchynu.

Znov cholodna vesna, abrykosy mali...
Bo lezyt' oberih nash des' u Bavars'kiy zemli...
Oy-oy, konyk hlynyanyi lezyt', oy-oy,
Vin kolys' Ukrayinu zachystyt'!
Nash oberih ne propade, yakshcho chtos' kolys' yoho znayde...