Wszełepawsja w chałepu
Po sami wucha...

Zaducha serce styskaje, koszmary w oczach merechtjat'.
Rohamy ta kistjakamy sny twoji brjażczat'!

Daw nam serce, daw nam syłu osjahnuty wse netlinne,
I dobra tepło widczuty, i zabuty pro pohane.
Osjahnuty wse pryjdesznje, tilky ne tajinu smerti!

Bo łeżat' tiła stareczi – wże ne prahnut' nasołody,
Jak tiła bilsz mołodiji porjad – u zemnij posteli...
Ti, szczo szcze j ne narodyłys', a piszły uże u zemłju.
Ce taky tajina smerti!

Chto chworoboju buw skutyj – prahnuw wicznoho spoczynku,
Chto zdorowyj, mołodeczyj, zakinczyw żyttja w bajuri,
Tym ubywszy swojich ridnych... A chto szcze j ne narodywsja...
Ce taky tajina smerti!

Chto dostojin żyty wdruhe, a chto kraszcze b ne z’jawljawsja,
Bo wid ńoho tilky łycho (żal, Inspektora nemaje).
Może, te wono j na kraszcze, bo todi tajina smerti
Ne buła by tajinoju!