Pryjdy i zabłukaj w mojim sadu,
Mojim tjulpanam promowljaj rukamy,
I ja w trawu szczasływyj upadu;
Ni pohljadu ni słowa pomiż namy.

A mij dwijnyk kradet'sja miż wikon,
Prominnja krowi, dzerkała ułamok,
Worożyt' i kaminnym lisom zamok
Dowkoła tebe znow roste jak son.

De buw mij sad, z’jawywsja mur bez meż,
W joho bijnycjach temnych kruky krjaczut',
Ta znykne wse ce wmyt', koły pobaczu,
Twoje łyce w najwyszczij sered weż.