Ja w oczi dywłjus' twoji sumni,
W nych ne peczal, ne hniw –
Znewira w te, szczo łjubow moja żywa.
Ty, ty obereżnym buty chtiw,
Bojawsja poczuttiw,
Meni ż znesyła buło jich prychowat'.
Chaj nebesa ce czujut' znow,
Ja dowedu, szczo może łjubow.

Pryspiw:
Ja zdołaju hostri terny i wohoń,
Szczob buty tam, de win, torkatys' ust joho.
Ja zdołaju, szczo b tam dali ne buło,
Naperekir, nazło wsim sumniwam joho,
Jtymu bez nadiji nawit' kriz' wohoń.

Ni, ja ne zljakajus' hroz i zływ,
Ni pohoworiw złych,
Ani noczej bezkrajich muk i samoty.
Wse pereterpłju, łysze pokłycz,
Chocz raz pokłycz, kołys' –
Ja ne zreczus' mety but' zawżdy tam, de ty.
Chaj nebesa poczujut' znow,
Ja dowedu, szczo może łjubow.

Pryspiw (2)