Ya v ochi dyvlyus' tvoyi sumni,
V nych ne pechal, ne hniv –
Znevira v te, shcho lyubov moya zyva.
Ty, ty obereznym buty chtiv,
Boyavsya pochuttiv,
Meni z znesyla bulo yich prychovat'.
Chay nebesa ce chuyut' znov,
Ya dovedu, shcho moze lyubov.

Pryspiv:
Ya zdolayu hostri terny i vohon,
Shchob buty tam, de vin, torkatys' ust yoho.
Ya zdolayu, shcho b tam dali ne bulo,
Naperekir, nazlo vsim sumnivam yoho,
Ytymu bez nadiyi navit' kriz' vohon.

Ni, ya ne zlyakayus' hroz i zlyv,
Ni pohovoriv zlych,
Ani nochey bezkrayich muk i samoty.
Vse pereterplyu, lyshe poklych,
Choch raz poklych, kolys' –
Ya ne zrechus' mety but' zavzdy tam, de ty.
Chay nebesa pochuyut' znov,
Ya dovedu, shcho moze lyubov.

Pryspiv (2)