Rozijszłysja dwi dorohy, dwi dorohy – dwa szljachy.
Rozijszłysja-rozłetiłys' my, jak wilniji ptachy.
Ja piszła ja na zachid soncja, ty piszow na joho schid –
Wże ne baczu na dołonci ja twojeji doli slid.

Dwi dorohy rozweły nas, rozkydały po zemli,
Jak rozchodjat'sja u mori dwa samotni korabli.
Szczo ty robysz, ja ne znaju – może, tużysz, może, ni.
Ty wesełyj – znow sumna ja, znow neweseło meni...

Pryspiw:
Tam, de ja – tam tebe nema,
Tam, de ty – tam zawżdy zyma,
Tam. de ja – w nebesach ptachy,
Tam, de ty – tam odni snihy.
Tam, de ja – tam wesełyj smich,
Tam, de ty – tam żurba i hrich.
Tam, de nam buło dobre wdwoch –
Ne roste czortopołoch.

My dałeki łjudy stały, my na riznych berehach:
Bereh mij zawżdy zełenyj, bereh twij zawżdy w snihach.
Druzi każut' "bożewolni", druzi znajut' bilsze nas,
Nu a ja prochaju doli nam pobaczytys' szcze raz.

Pryspiw