Oj ty, Hrycju, Hrycju, ty, sławnyj kozacze,
Za toboju, Hrycju, wsja Wkrajina płacze.
Za toboju, Hrycju, wsja Wkrajina pła(cze).

Płaczut' wsi diwczata, płaczut' mołodyci
Za toboju, Hrycju, szczo ty biłołycyj.
Za toboju, Hrycju, szczo ty biłołyc(yj).

Oj odna diwczyna mnoho czariw znała,
Wona toho j Hrycja ta j pryczaruwała.
Wona toho j Hrycja ta j pryczaruwa(ła).

U nediłju rano ziłljaczko kopała,
W ponediłok rano perypołoskała.
W ponediłok rano perypołoska(ła).

A w wiwtorok rano ziłljaczko waryła,
A w seredu rano Hryc'ka otrujiła.
A w seredu rano Hryc'ka otruji(ła).

A pryjszow czetwer – oj Hryc'ko umer,
A pryjszła p’jatnycja – zachowały Hrycja.
A pryjszła p’jatnycja – zachowały Hry(cja).

A w subotu rano maty doczku była.
– Oj naszczo ż ty, donju, Hryc'ka otrujiła?
Oj naszczo ż ty, donju, Hryc'ka otruji(ła)?

– Ta mamońka, mamo, Hryc' ne dobre robe,
Zo mnoju żartuje, do druhoji chode.
Zo mnoju żartuje, do druhoji cho(de).

Ta buło b, ta buło b ne chodyty, ta buło b, ta buło b ne łjubyty,
Ta buło b, ta buło b ne kazaty, szczo budu swataty.
Ta buło b, ta buło b ne kazaty, szczo budu swata(ty).