Kak pozobit' tot son, kohda bił weszczym on
Y more synych hłaz soedynyło czudom nas.
Ja bił, nawerno, hłup, poweryw w swjatost' hub,
Y utonuł wser'ez w wołnach raspuszczennich wołos.

Pryspiw:
Net, ja ne werju nykomu, czto ti – huljaszczaja,
Czto krasota twoja ne nastojaszczaja,
Czto żemczuha twoy obiknowennie,
Czto ne taysz' ti tajni sokrowenie.
Net, ja ne werju nykomu, czto ti – bedowaja,
Y żenszczyna-błudnyca neputewaja.
Puskaj w hrechach peredo mnoj ne kaesz'sja,
Ti wse – rawno w moej sud'be ostanesz'sja!

Sud'ja wsewisznyj stroh, no nas prostyt' on smoh,
Zamknuw hrechownij kruh prostim spłeteńem naszych ruk.
Ti sczastływa biła, kak łyłyja cweła,
Y ja zabił wser'ez o myllyone ałich roz.

Pryspiw

Otpeły sołow'y prekrasnij hymn łjubwy
Y na hłazach u wsech, prostywszys', mi yskupym hrech.
Ti bud-to ne hrustysz', k uda-to wdal hljadysz',
Y ja uże wser'ez ne zameczaju ldynky słez.

Pryspiw