Osinnij żowtyj łyst
Krużljaje zwerchu wnyz,
Swoji naspiwuje pisni.
Ty każesz – ne żurys',
Ja powernus' kołys' –
Ne obicjaj c'oho meni.
I marno ne każy,
I ne trywoż duszi,
Meni łyszyłysja pisni.
Bo znaju ja sama,
Szczo jde do nas zyma,
I tak dałeko do wesny.

Pryspiw:
Zołotawa osiń
Rozpustyła osiń
I ptachom u nebo łetyt'.
Za toboju budu
Wse żyttja żality
I serdeńko bude bolit'.
Zołotawa osiń
Jde prostowołosa,
Szepocze meni – zupynys'...
I pytaje witra,
De tak dowho win baryws'?..

I znowu żowtyj łyst –
Wid oseni sjurpryz –
Daruje usmich zołotyj,
Każu słowa ne ti,
Hubłjus' na samoti,
Łysz na proszczannja pohljad twij.
I marno ne każy,
I ne trywoż duszi,
Meni łyszyłysja pisni,
Bo znaju ja sama,
Szczo jde do nas zyma
I tak dałeko do wesny...

Pryspiw (2)

Wse pytaje witra,
De tak dowho win baryws'?..