I znow akacija cwite, i tepłyj witer horne wity,
Ja pryhortajusja do switu, ciłuju lito zołote.
Dusza spoczyne wid trywoh, de bez prowyny żde spokuta,
Mij kraju, szczemni moji puta, mij bil i szczastja, hrich i Boh.

Pryspiw:
Dodomu jidu na dobre słowo, do szczyrych druziw obow’jazkowo,
De wse tak jasno i zrozumiło, de czorne – czorne, a biłe – biłe.
Dodomu, dodomu, dodomu na dobre słowo,
Dodomu, dodomu, dodomu, dodomu...

Nad Ukrajinoju pora, jaka nide taka ne znana,
A te, szczo dijet'sja iz namy, ni sliw ne prosyt', ni pera.
Krasoju zranenomu znow ce dywo bude dowho snyt'sja,
Jak połowijuczij pszenyci witrec' szepocze pro łjubow.

Pryspiw (2)