Chocz ospiwani wy wże stilky raz,
Ałe znow i znow serce rwet'sja
Rozkazat' pro te, jak pry was wono
I chwyłjujet'sja, j szwydsze b’jet'sja!..
Oczi kariji, oczi czorniji,
Oczi siri, zełeni, syni
Najwrodływiszych – bilsz nema takych! –
Dorohych mojich ukrajinok!
Wy wbyrały u sebe storiczczjamy
Cych os' naszych zemli i neba
Dywowyżnu krasu odwicznuju,
Szczob teper neju nas manyt' do sebe!
Oczi, oczi, wkrajins'ki oczi,
Dnja jasniszi, temniszi noczi,
Jak że wse w was złyłos' wodnoczas, oczi!
Oczi, ukrajins'ki oczi...

I diwocziji, i żinocziji –
Wy buły meni zawżdy łjubi,
Chocz dowodyłos' u żytti od was
I spasinnja wznat', i pohubu...
Raz pobaczywszy – ne zabudesz was,
Snytys' budete wże szczonoczi,
Chto u wasz połon wtrapyt' chocz na myt' –
Woli zrodu wże sam ne schocze!
Wy wbyrały u sebe storiczczjamy
Pid hajiw sołow’jinych szczebet
Naszych predkiw krasu prawicznuju,
Szczob teper neju nas manyt' do sebe!..
Oczi, oczi, wkrajins'ki oczi,
Szczo ż wasz pohljad meni proroczyt'?
Jak że wse w was złyłos' wodnoczas, oczi!..
Oczi, ukrajins'ki oczi...

Jakszczo raptom des' u twojij duszi
Szczos' prokynet'sja, zatripocze –
Znaczyt', druże mij, w tebe wciłyły
Swojim postriłom tiji oczi!
Wznaj że j ty todi, szczo na wsij zemli
Wid mynuwszyny i donyni
Ne buło j nema bilsz takych oczej,
Jak otut u nas, w ukrajinok!..
Wid oczej tych krasy predkowicznoji
Może wraz wse pity szkerebert'!
Ałe znowu i znow storiczczjamy
Manyt' nas popry wse wona do sebe...
Oczi, oczi, wkrajins'ki oczi,
W nych zahljanesz – potonesz, chłopcze,
Jak że wse w was złyłos' wodnoczas, oczi,
Oczi, ukrajins'ki oczi!