Jakszczo iz dyw zemnych wważat' najperszym żinku,
Todi z żinok najbilsze dywo – ukrajinka,
I swit szcze wznaje (ja upewnenyj u tomu)
Pro cej fenomen!..

Zijszło b natchnennja na samoho Rafaelja,
Petrarku j Dante, Łeonardo j Boticzełli
(I ne bojus' ja cych wysokych parałełej!),
Jakby zustriłas' jim ukrajinka
W myru czy w cerkwi chocz na chwyłynku...
Tak stałos' by, jakby, jakby!..

Moja terpljacza ukrajins'ka Bella donna,
Meni ty myła chocz bosoniż, chocz w koroni,
Na połotni muzejnim i prostim kartoni,
I na ikoni!..

Ty ż krasywisza za Madonnu Rafaelja,
Za Monu Łizu, za Weneru Boticzełli,
I ne bojus' ja cych wysokych parałełej!..
Swojich Łauru i Beatricze
Petrarka j Dante zabuły b tryczi,
Jakby zustriłas' jim ukrajinka,
W myru czy w cerkwi, chocz na chwyłynku!..

I chaj inakszi czasy nastały,
I zowsim inszymy płaneta j łjudstwo stały,
Nowe mystectwo, nowi poety...
Ałe, wkrajinko, popry use te...

Pered toboju, moja madonna,
Ja na kolinach w twojim połoni
Stoju smyrenno krasy welinnjam,
Łjubowi pownyj i pokłoninnja!...

Moja wkrajinko,
Moja madonna,
Ty ż wikopomna łjubow moja!..