Łjubaja swekrucho, wże ż jakszczo wasz syn
Wzjaw mene drużynoju swojeju,
Może, j ne pidchodżu ja pid wasz arszyn –
Buty dowedet'sja nam ridneju!
Chocz i ne pidchodżu, może, ja pid wasz arszyn –
Łuczcze, wirte, buty nam ridneju!

Budu wam hodyty skriz' i powsjakczas,
I mow ridna dońka, obicjaju:
Szczyro i uważno słuchatymu was,
Ta robytymu – sama jak znaju!
Szczyro i uważno duże wysłuchaju was,
Ta, zwynjajte, uczynju, jak znaju!

Djakuju, szczo syn wasz zris na radist' wsim,
Szczo rozumnu hołowu win maje...
A jak ne nawczyły wy joho de w czim –
Ja nawczu, wże wybaczte, jak znaju!
A jakszczo ne tak nawczyły wy joho de w czim –
Ne sumujte, perewczu, jak znaju!

Łjubaja swekrucho, wam skażu odne:
Ja w us'omu szwydko rozberusja!
Chaj łysz łjubyt' pałko wasz synok mene –
Ja ż todi nawik iz nym zrostusja!
Chaj szczodnja j szczonoczi pałko łjubyt' win mene –
Ja ż onukamy ne zabarjusja!

Łjubaja swekrucho, wże ż jakszczo wasz syn
Wzjaw mene drużynoju swojeju –
Może, j ne pidchodżu ja pid wasz arszyn –
Buty dowedet'sja nam ridneju!
Chocz i ne pidchodżu, może, ja pid wasz arszyn –
Łuczcze, wirte, buty nam ridneju!