Znowu Hamburh zustriw nas doszczem,
Płaczut' holi derewa u sni.
Zakrywajus' od witru płaszczem,
Ta ne zatyszno zowsim meni.
Hirki dumy moji, neweseli,
Toczat' serce u cij dałyni.
Des' drużyna w chołodnij posteli,
Ja ż tynjajusja po czużyni.

Pryspiw:
Czużyna, czużyna, czużyna
Ne zihrijesz ty duszu moju,
Bo mij dim i rodyna moja
Załyszyłysja w ridnim kraju.

De b ne buw: u N'ju-Jorku, Berlini,
Czy w tumannomu Łondoni też,
Zemljakiw mojich oczi żurływi
Sered tysjacz czużych piznajesz.
W nych i smutok, i bil newymowni,
Za majbutnje ditej swojich strach,
Oj, jak czasto sliz'my wony powni –
Wse czytajesz u ridnych oczach.

Pryspiw

Na poljach, na budowach, w bordeljach
Ridnu mowu poczujesz swoju, –
Zemljaky, rozproszczawszys' z ridneju,
Tam za bezciń sebe prodajut'.
Ukrajinci! Kozac'ka rodyno!
Doky budem rabamy w raju?
Powertajtes' nazad w Ukrajinu
I derżawu budujte swoju.

Pryspiw:
Bo, jaka b ne buła czużyna,
Wse odno – wy czużynci na nij,
Ne zaminyt' wam matir wona,
Szczastja – żyty w swojij storoni.