Znovu Hamburh zustriv nas doshchem,
Plachut' holi dereva u sni.
Zakryvayus' od vitru plashchem,
Ta ne zatyshno zovsim meni.
Hirki dumy moyi, neveseli,
Tochat' serce u ciy dalyni.
Des' druzyna v cholodniy posteli,
Ya z tynyayusya po chuzyni.

Pryspiv:
Chuzyna, chuzyna, chuzyna
Ne zihriyesh ty dushu moyu,
Bo miy dim i rodyna moya
Zalyshylysya v ridnim krayu.

De b ne buv: u N'yu-Yorku, Berlini,
Chy v tumannomu Londoni tez,
Zemlyakiv moyich ochi zurlyvi
Sered tysyach chuzych piznayesh.
V nych i smutok, i bil nevymovni,
Za maybutnye ditey svoyich strach,
Oy, yak chasto sliz'my vony povni –
Vse chytayesh u ridnych ochach.

Pryspiv

Na polyach, na budovach, v bordelyach
Ridnu movu pochuyesh svoyu, –
Zemlyaky, rozproshchavshys' z ridneyu,
Tam za bezcin sebe prodayut'.
Ukrayinci! Kozac'ka rodyno!
Doky budem rabamy v rayu?
Povertaytes' nazad v Ukrayinu
I derzavu buduyte svoyu.

Pryspiv:
Bo, yaka b ne bula chuzyna,
Vse odno – vy chuzynci na niy,
Ne zaminyt' vam matir vona,
Shchastya – zyty v svoyiy storoni.