Tam, de ja żyła, dosi witer nosyt' spiw.
Pam’jataje witer tiji mriji z mojich sliw.
Ja spiwała, szczo swit staw meni swojim,
Krok mij staw sylnym i łehkym.

Pryspiw:
Czas, koły obrała ja swij szljach, teper nastaw.
Zrozumiła, szczo kołys' witer meni hraw:
"Bud' smilisze i keruj sama swojim żyttjam,
Obery swobodu iz nezałeżnym majbuttjam".

Deń u sprawach wes', a w mojich oczach – wesna,
Ne bojus' toho, szczo spiw mij czuty wsim –
Szczo zrobyła – te moje, ce ne tilky w snach
Wira w sebe robyt' hołos mij twerdym.

Pryspiw

Ja spiwaju, szczo swit staw meni swojim,
Krok mij staw sylnym i łehkym.

Pryspiw