Bereh morja, y łenywie czajky nad wołnoj,
Y ja łeżu y prosto słiszu beskonecznost'.
Każdij weczer mi w obnymku sydym wdwoёm,
Y эto wremja dlja nas prewraszczaetsja w wecznost'.

Tak biwaet w żyzny tolko raz,
Y эty zwёzdi swetjat łysz' dlja nas.
Słowno mi otkriły nowij myr łjubwy,
Kotorim zapach morja y rasswet,
Sołnca zołotystij cwet.

Szumnij horod, rёw maszyni y chołodnij błesk wytryn,
Ja ponjała, czto wsё proszło tak skoroteczno.
Wsё ne weczno, mi uże ne sydym wdwoёm.
Y moj tełefon ne zwonyt każdij weczer,

Tak biwaet w żyzny mnoho raz.
Y эty zwёzdi swetjat ne dlja nas,
Hde-to w proszłom zaterjałsja myr łjubwy.
Mne odynoko bez tebja, ne mohu,
Wsё w tumane, słowno ja ne żywu.

Słёzi yz hłaz, s neba woda,
Nasze more pokriłos' korkoj lda.
Ja słiszu strannij zwuk, эto serdca stuk,
Y wsjudu nasz pejzaż, y ja wspomynaju pustinnij pljaż.

Bereh morja, bełosneżnie czajky nad wołnoj.
Ja pryłeczu y okażus' na tom że meste.
Snowa wmeste mi w obnymku sydym wdwoёm.
Y эto wremja dlja nas prewraszczaetsja w wecznost'.

Tak biwaet w żyzny tolko raz.
Y эty zwёzdi swetjat łysz' dlja nas,
słowno mi otkriły nowij myr łjubwy.
Myr łysz' dlja dwoych.