Prosyw u witru postupytysja upertistju meni
I bywsja u nesamowytosti, łyszaw sebe na skli
Zamerzły kryła pid twojim wiknom, horjat' rujiny mrij
Szcze myt' tomu ja połetity mih... zabyj...

Łamaw tebe, łamaw sebe, strybaw u nebo
Ne doczekajusja wesny meni ne treba
Ja baczu stiny neskazanych toboju sliw –
Polityka prywatnosti, termin prydatnosti poczuttiw
Opałenyj podychom neczutnyj napiwpohljad
W twojich "I’m sorry" zaducha j smorid
Pauzy w słowach, krapky w dumkach,
Rozbytysja ob chmary szczastyt' tilky u snach
Sercebyttja zrostaje synkopamy
Wybuch, krapka, wybuch! – hłuchi stohony
Taki bezhłuzdi natjaky kumednoji umownosti
Smutok w betoni wse odne proroste,
Zapamoroczyt'sja, wb’jet'sja, znykne w tumani
I prożohom schowaje w oczach krywawi rany
I stysne hrudy niżnist', potroszczyt' kaminnja
Znecineni cili kowtajut' sire powitrja...

Ni te szczo ja czuw,
Ni te szczo zabuw,
Ani de ja buw –
Tam ne buło tebe...

Szczosekundy ja styskaju zuby
Oczi dołu, a dumky – w powitrja
Ja ne bratymu uczasti u własnij zhubi
De zamist' sliw – ziw’jałe łystja
Widkynuty usi dumky dlja ładu kosmetycznoho
Wydyma estetyka wbywaje awtentycznist'
Dołoni na doli diłju kłaptjamy fajnymy
Pohljad u pohljad – wertykalne proszczannja
Ja ne stawatymu do hłobusa obłyczczjam bilsze
U serci żywe... widczuttja tyszi
Roste. Z’jidaje. Krutyt'. Łamaje.
Ta wirysz? – znaju! Ja znaju, wychodu nemaje!
Ty czujesz? A ja ohłuszenyj twojim tepłom
Ty baczysz? A ja zaslipłenyj rozbytym skłom
I znajesz, miż krapel takoż trapljajut'sja kuli
Ja dychaju toboju, w twojich oczach nuli...

Chto ja tobi, koły ty zakrywajesz oczi?
Chto ja tobi, koły prychodżu w twoji sny?
Chto ty meni, koły buty z toboju – złoczyn?
Chto ty meni, skaży? chto ty meni?!