I
Zdrasti, ja – Fozzi. Spłju na morozi
A prokydajusja same w tij pozi,
U kotrij narodywsja, a narodywsja ja
Szostoho kwitnja, o-piw-na-tretju

Dusi, Pjeti płakały porucz
Nemowljata, szczo iz nych wzjaty
Stało meni nudno, ja płakaty ne chtiw
I popowz, i piszow, i pobih, połetiw!

II
Baczu, wedmedyk jde po dorozi
Każu ja: ahu. Win u widpowid': Fozzi
Ja buw nerozumnyj, ja ż ne znaw
Szczo win sebe rekomenduwaw

I jak nerozumne, tupe cucenja
Wyriszyw ja, szczo ce moje im’ja
Potim zrozumiw, ałe na ce zabyw
I popowz, i piszow, i pobih, połetiw!

III
Dub-dubarem ja, tub-tubarem
Ałe z cym ja isnuju bez żodnych probłem
Jedynyj nedolik mojeji krasy –
U deń, koły boh rozdawaw hołosy

Ja des' buw, meni łyszyły kropali
Szczo ż meni, buty nimym wzahali??
Ja – niby ja, a ce – niby spiw
I popowz, i piszow, i pobih, połetiw!