Ja rozmowljaju z mikrofonom,
Ja zasłużyw nedobri frazy,
Ja p’jatu dobu ne wychodżu z domu,
Ja osobystist' na piwstawky.

Pryspiw:
Ce te, szczo tobi tak treba.
Ce te, szczo tobi tak treba.
Ce te, szczo tobi tak treba.
Ce te, szczo tobi tak treba.

I ni w jakomu razi ne dywysja na zawtra,
Joho może ne buty,
Joho może ne staty...
Hołowoju ob stinu – każut' tak bude kraszcze,
Jak cja durist' prekrasna, koły nas tilky troje.
Ja sywiju wid szczastja!

Pryspiw:
Za te, szczo tobi tak treba.
Za te, szczo tobi tak treba.
Za te, szczo tobi tak treba.
Za te, szczo tobi tak treba.

Mahnitna mrija litaje, litaje,
Nestrymna, pidstupna, u prirwu kydaje mene!
Mene!..
U prirwu kydaje mene!

Pryspiw:
Ce te, szczo tobi tak treba.
Ce te, szczo tobi tak treba.
Tak, tak, tak... treba.