U nediłju rano-wranci
Usi dzwony dzwonjat',
Osauły z kozakamy
Na panszczynu honjat'.

A w naszoho okonoma
Szowkowiji oczi...
Płaczut', płaczut' bidni łjudy,
Na panszczynu jduczy.

A w naszoho okonoma
Czerwonaja szapka...
Jak pryjide na panszczynu,
Skacze, jak ta żabka.

A wże weczir weczorije,
Sonce nad werbamy...
"Pusty, pane okonome,
Dodomu z serpamy!

Skaży, pane okonome,
Skaży, rozprokljatyj,
Chto ż te bude żyto żaty,
Koły nas ne stane?

Oj ne dumaj, okonome,
Szczo my ne bad'ori!
Jak powstanem proty cariw –
Perewernem hory!"