A u poły dałeko
Roste teren wysoko.
Hej, hej!

A iz toho terena
Wyjszła wdowa mołoda.
Hej, hej!

Z kwituczoji ternyny
Wynesła wna dwa syny.
Hej, hej!

Dwa synoczky wynesła,
W Dunaj oboch wpustyła.
Hej, hej!

– Tycho, Dunaju, płyny:
Hljady moji dwa syny.
Hej, hej!

Tycho chwylja ponesła
Jarosława j Wasylja.
Hej, hej!

– Oj Dunaj, żowtyj pisok,
Hljady mojich ditoczok.
Hej, hej!

– Chwyli, ditoczok hljadit',
Zaky pryjde dwadcjat' lit.
Hej, hej!

Czerez rokiw dwadcjat' p’jat'
Wyjszła wdowa wodu brat'.
Hej, hej!

Stała wodu nabyrat',
Staw korabel wypływat'.
Hej, hej!

Staw korabel wypływat',
Kapitan staw rozmowljat'.
Hej, hej!

– Oj ty, wdowo mołoda,
Je nas tuta chłopci dwa.
Hej, hej!

Choczemo tobi skazat',
Wiz'my nas pidnoczuwat'.
Hej, hej!

– Z Jarosławom sama jdu,
Wasyłju dońku daju.
Hej, hej!

– Ach, ty wdowo mołoda,
Pusta twoja hołowa.
Hej, hej!

Szczo za prawda nastała,
Maty syna ne wznała.
Hej, hej!

– Jakyj oto swit nastaw,
Szczo syn mamy ne wpiznaw.
Hej, hej!

Szczo syn mamy ne wpiznaw,
Brat z sestroju szłjub uzjaw.
Hej, hej!