Dała-s mene maty
Dałeko wid sebe,
A by-m ne buwała
Hosteńkom u tebe.

Ne buwała roczok,
Ne buwała druhyj,
Aż my zaboliło
Serdeńko wid tuhy.

– Pusty mene, myłyj,
Do brodu po wodu,
Naj sja dowidaju
Do swojoho rodu.

– Ne puszczu tja, myła,
Do brodu po wodu,
Bo ty skażesz rodu
Pro swoju pryhodu.

– To ja wyrwu kwitku
Ta j kynu na wodu,
Nechaj pływe kwitka
Aż do moho rodu.

Wyjszła stara maty,
Wyjszła wodu braty,
Wzjała kwitku w ruky,
Stała piznawaty.

– Kwitko moja, kwitko,
Czoho izow’jała?
Doneczko ridneńka,
Czy-s ne choruwała?

– Oj buła ja chora
I ne ciłych try dni,
Za łychoji doli
Pobyły m’ja złydni.

Mamo moja ridna,
Braty-hołub’jata,
Pryjid'te do mene
Wesnoju na swjata.

– Kwitko, nasza kwitko,
Sestro nasza ridna,
Jak do tebe pryjdem,
Kol ty duże bidna.

– Ihłoju zaszyju,
Pranykom zaperu,
Pryjizdżajte, ridni,
Hojnyj stił pryberu.