Oj iszow kozak popid lis,
Tam żenci żały żyto, owes.

– Pomahaj boże, – win skazaw,
Pro swoju myłu zapytaw:

– Twojeji myłoji tut nema,
Dwa roky tomu jak pomerła.

Oj jdy kozacze na cwyntar,
Tam znajdesz rożu j konwaliju.

Try razy cwyntar obijszow,
Rożi j konwaliji ne znajszow.

A jak czetwertyj raz piszow,
Konwaliju j rożu widnajszow.

– A chto ż tam chodyt' po hrobu,
Chto ż tam tołoczyt' konwaliju?

– Oj myła, myła, ja myłyj twij,
De ż ty podiła perstenec' mij.

– A ja u haju huljała,
Perstenec' sribnyj zahubyła.

– Ja twoju chustku szanuwaw,
Szabłju, rusznycju wytyraw.

Szabłju, rusznycju wytyraw,
Slozamy jiji połokaw.

Koło serdeńka jiji suszyw,
Szczob tobi, myła, jiji doruczyw.