A maju ja, ej, żenu w starym kraju,
Szto tam robyt', ej, sam toho ne znaju,
A to ona bandurky okopuje,
A od muża, ej, nowynu ne czuje.

Jak od muża, ej, nowynu poczuje,
Wszytko sobi, ej, do porjadku daje,
Sama sjade, ej, na wranoho konja,
Pryde ku mi, ej, draha dusza moja.

A jak ona, ej, na konja sidała,
Ta sja ona, ej, duże zastarała:
– A Boże mij, ej, jak to ja sja staram,
Jak ja totu, ej, wodu prepławat' mam?

A jak ona, ej, wodu prepławała,
Ta sja ona, ej, na muża zwidała:
– De tu mij muż, ej, u tij Ameryci?
Tu win robyw u zeliznij fabryci.

A jak ona, ej, do fabryky woszła,
Swoho muża, ej, neżywoho naszła,
Łem totu krow, ej, szto z ńoho cjapkała,
A jak nad ńow, ej, hirko zapłakała:

– Wy, panowe, ej, proszu was pro Boha,
Powiczte mi, ej, de mij muż tu skonaw?
– Skonaw win tu, ej, na toj sywoj skali,
Zabyły ho huncuty anhłyczany.

– Anhłyczany, ej, szto wy narobyły,
Że wy moho, ej, mużyczka zmarnyły?
Ne zrobyw win, ej, nyczoho płanoho,
A win piszow, ej, marno z swita toho.

– Ked ne zrobyw; ked ne zrobyw nyczoho,
Ne uwydysz joho wece żywoho.
U tim hrobi, ej, de win sobi łeżyt',
Biła ruża, ej, na tim hrobi schodyt'.