A mayu ya, ey, zenu v starym krayu,
Shto tam robyt', ey, sam toho ne znayu,
A to ona bandurky okopuye,
A od muza, ey, novynu ne chuye.

Yak od muza, ey, novynu pochuye,
Vshytko sobi, ey, do poryadku daye,
Sama syade, ey, na vranoho konya,
Pryde ku mi, ey, draha dusha moya.

A yak ona, ey, na konya sidala,
Ta sya ona, ey, duze zastarala:
– A Boze miy, ey, yak to ya sya staram,
Yak ya totu, ey, vodu preplavat' mam?

A yak ona, ey, vodu preplavala,
Ta sya ona, ey, na muza zvidala:
– De tu miy muz, ey, u tiy Ameryci?
Tu vin robyv u zelizniy fabryci.

A yak ona, ey, do fabryky voshla,
Svoho muza, ey, nezyvoho nashla,
Lem totu krov, ey, shto z noho cyapkala,
A yak nad nov, ey, hirko zaplakala:

– Vy, panove, ey, proshu vas pro Boha,
Povichte mi, ey, de miy muz tu skonav?
– Skonav vin tu, ey, na toy syvoy skali,
Zabyly ho huncuty anhlychany.

– Anhlychany, ey, shto vy narobyly,
Ze vy moho, ey, muzychka zmarnyly?
Ne zrobyv vin, ey, nychoho planoho,
A vin pishov, ey, marno z svita toho.

– Ked ne zrobyv; ked ne zrobyv nychoho,
Ne uvydysh yoho vece zyvoho.
U tim hrobi, ey, de vin sobi lezyt',
Bila ruza, ey, na tim hrobi schodyt'.