Naszczadky, naszczadky,
Takyj cej zwarjowanyj czas,
Nasz woroh i błyżnij, i zwir,
Szczo chowajet'sja w chaszczi.
I, może, nam tilky żyttja,
Szczo nadija na was,
Nechaj my żorstoki i dyki,
Wy budete kraszczi!

Naszczadky, naszczadky,
My słuchały szepit zirok.
Ta z szepotu toho
Zbahnuły tak mało, łedaszczi...
My baczyły Boha,
My buły wid ńoho za krok,
Na błyżcze ne stało nam duchu,
Wy budete kraszczi!

Naszczadky, naszczadky,
Szcze w nas prokydajet'sja zwir,
Koły my zdijmajemo spysy
I krutymo praszczi.
Ta wse ż tak po-łjuds'ky
Żywi my najwyszczoju z wir,
Nas nebo szcze pryjme nazad,
Bo wy budete kraszczi! (ost 4 rjadky – 2)