Ja jdu i ne baczu, i baczyty c'oho ne choczu,
Ja wucha zatys, szczob ne czuty otoho wyttja,
Smijusja i płaczu, i znowu kriz' slozy rehoczu,
Spasy mene, Boże, rjatuj mene wid spiwczuttja!

Otak wam i treba – szepczu – a buło ne hriszyty,
Ne znosyty chramiw, ne stawyty weżi sramni.
A żinka pozadu wse kwyłyt': "Tam dity, tam dity..."
To dity ne naszi – kryczu – to je syr w satani.

Uże z nych nikoły ne wyroste dobroho ziłlja,
Bo starszi szcze zmałku nawczat' jich toptaty dobro,
A żinka hołosyt' , a zirka smerdyt', bożewiłlja
I serce u hrudjach ot-ot prołamaje rebro.

Ja jdu i ne czuju, i czuty ne choczu niczoho,
Ja oczi zapłjuszczyw, szczob własnu ne baczyty tiń,
Moji koło mene, ne zhynut' moji sława Bohu,
A tych meni żal ta ne ja zasudyw jich! Amiń!

Buło ne hańbyty bat'kiw, szczo wid soromu wmerły,
Buło ne hłumytysja wam nad kistkamy didiw –
Buły b ne torknułysja szyj nahrabowani perły,
Toj hrad smertonosnyj na was by teper ne łetiw.

Ja żyw bilja was i ne znaw kudy oczi podity,
Wy wsi torhuwały, wy czest' prodały za pyrih.
Durna moja żinko, nu szczo ty wse dity ta dity,
Ne baczysz szcze trochy i naszi b buły sered nych.

Ja jdu i ne znaju, ne znaju, ne znaju, ne znaju
Kudy was wedu: czy w pustełju, czy w pekło, czy w raj,
Wże j żinka zatychła, i krykamy serce ne kraje.
Wrjatuj mene, Boże, ne daj ozyrnutys', ne daj!

Wrjatuj mene, Boże, ne daj ozyrnutys', ne daj!..