Mij łycarju, zakowanyj w bronju,
Mij mecznyku, nasupłeno suworyj,
Mij Hamłete, u temni Elsinory,
Swojim buttjam do tebe ja dzwenju.
To son, to wse omana, to – mana.
Zyhzyceju wołaju nad toboju,
Prokyńsja chocz razoczok ne dlja boju.
Ta szczo ż tobi: szczo ranok, to wijna.

Nichto szcze swit ne wyprawyw meczem,
Nichto joho szcze ne oczystyw krow’ju,
Dawaj joho wrjatujemo łjubow’ju,
Ty zrodu ne wtikaw szcze, to wteczemo,
Wteczemo swit za oczi, bozna de,
Aby łysz tam buła swjata zemlja szcze,
A te, szczo kynesz ty napryzwoljaszcze,
Wono je wiczne, to ż ne propade.

Mij Fauste. spyny szałenyj czas,
Ne bud' tak nedotorkanno pochmuryj,
Ty mij Amur, Femida i Merkurij,
Nechaj tam diljat' swit sobi bez nas.
Mij łycarju, zakowanyj w bronju,
Swoju bronju najważcze podołaty,
Ta wse darma, mow u porożni łaty
Ja ptachoju zamerzłoju dzwonju...