Znowu witer rozplitaje wołossja,
Znowu tanu w obijmach twojich.
Ne spytajesz jak bez tebe żyłosja
Na samotnij, samotnij zemli.

Ja ne znała pro te, szczo buwaje łjubow
Na s'ohodni, na zawtra, na wik...
To ne slozy w oczach, to mij radisnyj smich,
To nadija na szczastja dlja wsich.

I nechaj, i nechaj promyne bahato lit,
Z czasom zminyt'sja dowkoła biłyj swit.
I ne bude w nim obraz i samoty,
Jakszczo budesz porucz, zawżdy budesz ty...

Szczo nedeń, szczo ne deń, to tysjaczi dumok...
To ne zlit, to ne zlit – to twij najperszyj krok...
Stilky szcze u nas ne projdenych dorih,
Aby ty łysze łjubow swoju zberih.

Znowu witer rozplitaje wołossja,
Znowu tanu w obijmach twojich.
Ne spytaju jak bez mene żyłosja
Na samotnij, samotnij zemli.

Ja ne znała pro te, szczo buwaje łjubow
Na s'ohodni, na zawtra, na wik...
To ne slozy w oczach, to mij radisnyj smich,
To nadija na szczastja dlja wsich.