Krajina nadij

Szczastja sobi kożen ujawljaje
I dlja kohos – ce spiwy sołow’ja
Abo koły sonce jasno sjaje,
Rozkwitaje kwitamy zemlja.

Szczastja – myrne nebo nad Zemłeju,
I dzjurczannja żwawoho strumka,
Kołyskowa matinky mojeji,
I nadijna batkiwska ruka.

Pryspiw:
De wesełka pałaje,
Smich dytjaczyj łunaje,
De ptachiw ne wtychajut hołosy,
Je krajina nadiji, spodiwannja, i mriji
Cju krajinu widkryjem ja i ty.

Szczastja – druha widdanoho maty,
Ne bojatys zrady i wijny.
Szczastja – ljudjam radist daruwaty,
Widdajuczy jim swoji pisni.

Szczastja ptach litaje wilno wsjudy.
Ne zljakaj joho, ne społoszy.
Chaj szczastyt wam zawżdy, dobri ljudy!
Wsjak do szczastja znajde chaj szljachy.

Pryspiw