– Czy ne budesz, diwczynońko, za mnoju tużyty,
Jak ja sjadu ta j pojidu cisarju służyty?
– Oj ne budu, kozaczeńku, ne budu, ne budu,
Ty za horow, ja za druhow, za tebe zabudu!
Jak wyjichaw kozaczeńko za perszi worota,
Ne bere sja diwczynońky ni son, ni robota.
Jak wyjichaw kozaczeńko za hustiji łozy,
Obływajut' diwczynońku dribneńkiji slozy.
Biżat', biżat' za kozakom try pisłanci piszky:
– Oj wernysja, kozaczeńku, wmyraje matusja!
– Chot' wmyraje, propadaje, ja wże ne wernusja!
– Oj wernysja, kozaczeńku, wmyraje ty tato!
– Chot' wmyraje, propadaje, – żal wahy ne maje!
– Oj wernysja, kozaczeńku, wmyraje diwczyna!
– Treba ż konem borsze hnaty, aby ju zastaty!
Oj uchodyt' kozaczeńko do nowoji chaty:
– Wyjdy, wyjdy, hołubońko, krasneńkaja, złota!
Oj uchodyt' kozaczeńko do nowoji chaty,
Mołoduju diwczynońku stały ubyraty.
Mołodeńku diwczynońku na smert' ubyrajut',
Mołodoho kozaczeńka wodow widływajut'.
– Ty kazała, szczo ne budesz za mnoju tużyty,
Teper, taka mołodeńka, pidesz w zemłju hnyty!
Ruczky moji biłeńkiji, czo-ste tycho stały?
Jak ja jichaw do Warszawy, szcze-ste sja proszczały!
Niżky moji biłeńkiji, czo-ste sja złożyły?
Jak ja jichaw do Warszawy, szcze-ste wychodyły!
Oczka moji czorneńkiji, czo-ste sja stułyły?
Jak ja jichaw do Warszawy, szcze-ste sja dywyły!
Browy moji szowkowiji, szczo wy hadajete?
Czom do mene, bidneńkoho, ne pomorhajete?
Hubky moji toneńkiji, czo-ste sja styszyły?
Jak ja jichaw do Warszawy, szcze-ste howoryły!
Mołoduju diwczynońku do hrobu spuskajut',
Mołodoho kozaczeńka wodow widtyrajut'.
– Bud' zdorowa, diwczynońko, moja łjuba dołe,
Ty do mene, ja do tebe ne pryjdem nikoły!